Γιούρι: Ο μικρός Γκαζάεφ που… έγινε μικρότερος! Ο λιγότερο γνωστός Γκαζάεφ, ο Γιούρι, είναι ο μικρός αδελφός του πιο διάσημου, Βάλερι. Ο Βάλερι γεννήθηκε το 1954 και υπήρξε δεινός στράικερ τις δεκαετίες του 1970 και του ’80. Τη σεζόν 1984-85, μάλιστα ήταν τοπ σκόρερ του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ με τη Ντιναμό Μόσχας. Και ως προπονητής, αργότερα, έγινε ακόμη πιο γνωστός. Με την ΤΣΣΚΑ. Μαζί της πήρε τρία πρωταθλήματα, τρία Κύπελλα, αλλά και το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, το 2004-5. Τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο ρωσικής ομάδας μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ.
Ο μικρός αδελφός του, Γιούρι, δεν έγινε ποτέ τόσο γνωστός. Παρότι υπήρξε κι εκείνος καλός επιθετικός, δεν άφησε όνομα. Άλλαξε μπόλικες ομάδες. Το 1992 πέρασε (αλλά δεν ακούμπησε καν) και από τον Άρη. Δοκίμασε την τύχη του και στη Σερβία και τη Φινλανδία. Είχε περάσματα από Ντιναμό και Λοκομοτίβ Μόσχας, όμως, κυρίως διακρίθηκε με τη Σπάρτακ Ορντζονικίντζε, της γενέτειράς του. Αυτή που σήμερα λέγεται Σπάρτακ Βλαντικαβκάζ. Και νωρίτερα ή ενδιάμεσα Αλάνια-Βλαντικαβκάζ και Σπάρτακ-Αλάνια Βλαντικαβκάζ επίσης.
Με τη Σπάρτακ υπό… διάφορα ονόματα πέτυχε 71 γκολ σε 230 συμμετοχές. Κι αυτό είναι το highlight της καριέρας του. Ούτε ως προπονητής, έχει ακόμη λάμψει με κάποια μεγάλη ομάδα της Ρωσίας. Καμία σχέση, δηλαδή με όσα έχει πετύχει ο μεγάλος αδελφός του.
Ωστόσο και ο Γιούρι έχει μείνει στην ιστορία. Πώς; Με μια… απάτη. Κλοπή, για την ακρίβεια. Του πιο πολύτιμου πράγματος στο σύμπαν. Του χρόνου!
Από 34, 25 μ’ ένα… κουλουράκι και ένα ξυραφάκι!
Γεννημένος το 1960, ο γυρολόγος εκείνη την εποχή Γιούρι βρέθηκε το 1994 στη Γαλλία. Σκεφτόταν να σταματήσει το ποδόσφαιρο, αλλά ο μάνατζέρ του επέμενε να παίξει λίγο ακόμη. Η ομάδα που του βρήκε ήταν η Νιόρ, της 2ης κατηγορίας. Κατάφερε μάλιστα να εξασφαλίσει τριετές (!) συμβόλαιο για τον παίκτη του και εξαιρετικό μισθό 5.000 δολαρίων το μήνα! Ο ίδιος, αρνήθηκε το τριετές συμβόλαιο. Αντιπρότεινε μονοετές. Διότι γνώριζε ότι υπήρχε κάποιος λάκος στη φάβα.
Δεν ήταν άλλος από μια “μικρούλα” αλλαγή στο διαβατήριό του. Αντί για έτος γέννησης 1960, μ’ ένα “κουλουράκι” και λίγο ξυσιματάκι, ο Γιούρι έγινε γεννηθείς το 1969. Από 34 ετών, 25. Παστρικά πράγματα. “Ήταν εύκολο να γίνει κάτι τέτοιο στο Βλαντικαβκάζ εκείνη την εποχή”, θυμάται ο ίδιος. Τι άλλο θυμάται; Ότι στην αρχή και για 4 μήνες όλα πήγαιναν καλά. Μετά από 7 επίσημα ματς, ένα βράδι, ο Γιούρι το διαισθάνθηκε. Ξύπνησε μέσα στη νύχτα και είπε στη σύζυγό του: “Αλένα, θα τα μάθουν όλα”. Η Αλένα δεν ήξερε για τι πράγμα μιλάει. Αλλά η διαίσθησή του ήταν σωστή.
“Δε χρειαζόταν. Θα σου έκανα συμβόλαιο έτσι κι αλλιώς!”
Την επόμενη κιόλας μέρα κλήθηκε από τον πρόεδρο της ομάδας που του είπε ότι… τα είχε μάθει όλα. “Δε χρειαζόταν αυτό που έκανες”, ΄ήταν τα λόγια του. “Θα σου έκανα συμβόλαιο έτσι κι αλλιώς“…. Ο Γιούρι βλέπετε είχε σκοράρει σε όλα τα φιλικά προετοιμασίας και έδειχνε γερό χαρτί. Υπήρχε ενδιαφέρον και από τη Μονπελιέ, της μεγάλης κατηγορίας. Αλλά το ψέμα έχει κοντά ποδάρια…
Είτε σκάλισε το θέμα ο σύλλογος είτε, όπως θρυλείται, τον ενημέρωσε ο ανταποκριτής της L’ Equipe στη Μόσχα, το θέμα δε γινόταν να κρατηθεί κρυφό. Η Νιόρ αναγκάστηκε να σπάσει το συμβόλαιο. Και ο Γιούρι να ξαναγίνει… 34 ετών. Χώρισε φιλικά με την ομάδα. Και, όπως δήλωσε, ένιωσε ανακούφιση που δε θα συνέχιζε να ζει μ’ ένα ψέμα στη συνείδησή του. “Αν κάνεις απάτη έστω και μια φορά”, είχε πει, “η ζωή θα σε τιμωρήσει αμέσως.” (Τώρα, μ’ αυτό δε θα συμφωνήσουμε απόλυτα, αλλά η άποψή του είναι σεβαστή…)
Ο Γιούρι επέστρεψε στη Ρωσία. Έγινε παίκτης-προπονητής στη Μοζντόκ και στη συνέχεια στην Αφτοντόρ Βλαντικαβκάζ και στα 39 του αφιερώθηκε αποκλειστικά στην προπονητική. Επιμένει ακόμη και σήμερα ότι εκείνο το παραστράτημα του 1994 ήταν αθώο από πλευράς του και ότι υπεύθυνος ήταν ο μάνατζέρ του. Κι έτσι να είναι, όμως, Γιούρι, ισχύει πάντοτε: αμαρτίες… μανατζαρέων παιδεύουσιν (και τα καλύτερα) τέκνα…
